جنگ بُزهای تَهلو با بُزهای تمام دهات های بندر

خشکسالی جنوب ایران را فرا گرفته بود و تَهلـــــو هم طعمه ی این خشکسالی بی سابقه شد به طوری که آبهای چاه ها خشک شده بود و یک چَک هاو نبود که بخورند تا اینکه بارانی شدید در  تَهلـــــو در گرفت و زمین ها و چاه های تَهلـــــو  را پر از آب کرد . بن ها همه پر شده بود و چاه ها تا کله ی سر که هاو از سرشان در شده بود. مردم روستای  تَهلـــــو به تمام اهالی بندر وحومه مسلط بودند و به آنها آب میفروختند . به قدری ثروت و نعمت در  تَهلـــــو زیاد شده بود که مرکز حکومت را روستای  تَهلـــــو تعیین کردند. ماجرا از اینجا شروع شد که بُزهای' target=_blank href="/last-search/?q=بُزهای">بُزهای بندری طبق نقشه ی قبلی سپاهی تشکیل دادند و شبانه به چراگاه ها و مراتع سرسبز  تَهلـــــو شبیخون زده و حمله ور شدند اما با هوشیاری بُزهای  تَهلـــــو این نقشه ی شوم همان اول کار خونسا شد و همه ی بُزهای شورشی در نزدیکی هورمودر      تار و مار شدند. از آنجایی که تمام منطقه بندر را خشکسالی فرا گرفته بود بُزها در بندر با كمک احشام ۴۰ روستای دیگر سپاهی را تشکیل دادند که تعداد آنها به ۲ هزار تا میرسید و صلاحهای مرگبار و تجهیزات کاملی را به همراه خویش داشتند من جمله تانک علی کوپتر و تفنگ های لیزری٬ آرپیچی ٬ نارنجک و غیره .

البته بُزهای  تَهلـــــو زمینهایی را که خود قبلن در آن چریده بودند را در اختیار این بُزهای بدبخت و گرسنه قرار میدادند و به نوبت بُزهای شهر های دیگر در این زمینها میچریدند اما بُزهای بندر به دلیل غرور زیادی دست از طمع خویش بر نداشته و سعی داشتند تمام زمینهای  تَهلـــــو از جمله بَن مُغو و تُنب کولوسی و کَرگین گیاهی را که مملو از سَلِنگ٬ نون حُشک ٬ بُش گُرجه٬ و گیاهان لزیز بود غصب کرده و در اختیار خود قرار دهند. وقتی خبر به رعیس احشام  تَهلـــــو که نریچاقخوش اندام و قوی بود و معروف است که یک تنه ۵۰بُز بندری را به خاک و خون کشیده رسید ٬ گفت: تمام مرز  تَهلـــــو را سیم خاردار بکشید و مین بکارید. ولی لشکر احشام  تَهلـــــو در مقابل شورشیان بسیار قلیل بود در کتاب گذری بر تاریخ  تَهلـــــو تعداد بُزهای  تَهلـــــو را ۳۰۰ عدد و کتاب  تَهلـــــوی باستان آنرا ۸۰ عدد نوشته اند که به نظر بنده ۳۰۰ عدد معقول تر است چون تعداد لشکریان شورشی  ۲۰۰۰ تا بود.   مع الوصف وقتی این نبرد خونین و مرگبار شروع شد نزدیکیهای ظهر بود. میگویند شورشیها تمام بُزها را در منطقه ای به نام خور چِش کنبری جمع نمودند و از آنجا به طرف  هورمودر حمله ور شدند در تاریخ یاد شده که به هیچ چیز رحم نمیکردند در راه خود همهی کشاورزیها را مورد حمله قرار دادند و همه انبار گیاهی و انبارهای سلنگ را غارت نمودند و چوک کهر ها و بُزهای پیرکی و نزار را به قتل رساندند وقتی به مرزهای  تَهلـــــو رسیدند نزدیکیهای پسین بود. احشام  تَهلـــــو همه در منطقه ای به نام دوکَل بیری اتراق کرده بودند

 جنگ در گرفت بُزها به هم شاخ میزدند و اُشکُم همدیگر را تَل میکردند. چون شورشیها بسیار چِهنه بودند و گیاهان مقوی نخورده بودند نتوانستند حتی یک عدد بُزهای تَلهــــو را بکشند ولی بُزهای دلیر ٬ چاخ٬ و دست و پا دار تَلهــــو شورشیها را یکی پس از دیگری به طرز فجیعی میکشتند تا اینکه یک هزار بُز به هلاکت رسید و بقیه یا دیم روکوله فرار کردند یا به بردگی در آمدند که بعدها از آنها به عنوان نگهبانان مرز و کارگران مزرعه در تَلهــــو استفاده میشد . تمام تجهیزات لشکریان غاصب به چنگ بُزهای تَلهــــو در آمد. این نبرد به نفع احشام تَلهــــو تمام شد و دیگر هیچ یک از بُزهای غریبه عُرزه نداشتند و جرعت نمیکردند که به مراتع و چراگاه های تَلهــــو خدایی نکرده دست درازی بکنند.

 در کتب های تاریخی نام چند تن از بُزهای شورشی که عامل اصلی این حملات و این شورشها بودند نام برده شده و لیکن زیاد اعتبار ندارد ولی ما نام آنها را ذکر میکنیم.  

در راس این آشوبها بُزی بود از بندر که به گوش پَل معروف بود . او در این جنگ کشته شد. تصویر پاعین مُتلِق به گوش پَل می باشد

یکی دیگر از این شورشی ها بُز چِرمی نام داشت او بسیار چاق بود میگویند اهل تل سرخون و یا چاسَن کاهوری بوده است

نام چند تا از بُزهای شورشی

بُزپُل پُلنگی

تالی پیر

بُزگویی

بُزچار پستون

بُز دیم کلفت

بُز شاخ اِشکستَه

تالی پاکستونی

بُز بندری

بُز تِک تلاو

و هزاران بُز و نری دیگر

منابع: تَهــــلوی باستان.

 از تَهــــلو تا روم.

 گذری بر تاریخ تَهــــلو